رویای صادقه

 دریافت متن

پس از اینکه به بچه ها خبر رسید دکتر «رحیمی» شهید شده است همه بچه ها دعای توسل را به یاد او خواندند. دعا را «محمد علی» می خواند. وقتی به نام مقدس امام حسین (علیه السلام) رسید دعا را قطع کرد و خطاب به بچه ها گفت: «برادرها قدر خودمان را بدانیم. برادرها اگر مرا ندیدید حلالم کنید. من از همه شما حلالیت می طلبم.» پس از اتمام دعا نزد او رفتم. گفتم:«مگر احساس شهادت می کنی؟» گفت: «وقتی به جبهه آمدم یک بار امام زمان (عجل الله فرجه) را در خواب دیدم. ایشان به من فرمودند:«به زودی عملیاتی شروع می شود و تو نیز در این عملیات شرکت می کنی و شهید خواهی شد.» همین گونه شد. او در همان عملیات (مسلم ابن عقیل) به شهادت رسید. با اینکه قبل از عملیات به علت درد آپاندیسیت بشدت بیمار بود و حتی فرماندهان می خواستند از حضور او در عملیات جلوگیری کنند ولی او می گفت: «چرا شما می خواهید از شهادت من جلوگیری کنید؟» 

(کتاب کرامات شهدا، جلد اول، صفحه139)

دیدار با آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)

 دریافت متن

شهید اوحانی برمی گردد تا وضع را تشریح کند و کاملی بر می گردد تا نتیجه را گزارش دهد که می بیند آقا مهدی با تواضعی عجیب با کسی صحبت می کند و چشمانش خورشید وار می درخشند، انگار دریایی از نور است که به یک سمت سرازیر شده است و لبهایش با تبسمی نمکین با کسی راز می گویند. صحبت در حریم است وهمه بی خبرند و باید بی خبر بمانند پیک وصال آمده است و پیغام وصل دارد.

نگاه شهید اوحانی و برادر کاملی در یکدیگر تلاقی می کند و آنگاه شهید اوحانی با صدایی لرزان = با توجه به برادر کاملی = می گوید:«خداوندا ...! ... امام زمان! (عج) ... آقا مهدی دارد با مولایش سخن می گوید.» برادر کاملی و شهید اوحانی می گریند که یک مرتبه آقا مهدی باکری کمر راست می کند و بر می خیزد راست قامت و استوار طرفی گرانبها بسته است، همین طرفه العین می ارزید به آن همه بی خوابی وخستگی.

شهید اوحانی حس می کند که بعد از این معراج باید با مهدی سخنی بگوید اما دیگر قدرت تکلم از او گریخته است نمی داند چه بگوید و چگونه ؟ و بریده بریده جمله ای را سرهم می کند: «آقا مهدی ... خلاصه ... انشاء الله ... ما را حلال کنید!»

(کتاب کرامات شهدا، جلد اول، صفحه101)

تعجیل در فرج

 دریافت متن

پاسدار شهید سلمان رضایی یکی از چهره های گمنام و شناخته نشده حماسه دفاع مقدس ما بشمار می آید. صفا و صمیمیت او تا ابد از صحیفه اذهان دوستان  نزدیکان زدوده نخواهد شد و باید گفت که آنان بهتر می دانند که او که بود و چگونه زیست و در نهایت رو سوی کدامین قبله نهاد ...

متن زیر دست نوشته ای از شهید سلمان رضایی است که در دوران جنگ تحمیلی خطاب به خانواده عزیزش نگاشته است. تقاضا داریم که به دیده تعمیق در این کلمات بنگرید و بدین واسطه قلوب خویش را مالامال از عشق به حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)نمایید ...

حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به من فرمودند: «به این برادران بسیجی و رزمنده و جانباز بگویید که به پاکی و عظمتی که دارند خدا را قسم دهند، که خدا زودتر فرج مرا نزدیک کند.» 

(کتاب کرامات شهدا، جلد اول، صفحه 66)

نفس اثر بخش یک نوجوان

 دریافت متن

یکی از روحانیون و فضلای بزرگ قم برای من تعریف می کردند که زمان جنگ روحانی گردانهای مختلف بودم و دو سه ماه در هر گردان کارهای مختلفی انجام می دادم. تا اینکه در یک گردان آذری زبان افتادم و برای آن گردان هر کاری می کردم، پارچه می زدم، نوار می گذاشتم، سخنرانی، دعا و نماز و... ولی یک نوجوان 15 یا 16 ساله بود که فقط بین نماز تعقیبات می خواند. احساس می کردم اثری که این تعقیبات بین رزمنده ها دارد به مراتب بیشتر از  کارهای من است. برایم سؤال بود که این نوجوان چه سرّی با خدا و مهدی (عج) و فاطمه (س) دارد که آنقدر نفسش اثر بخش است.

 گذشت و از آن گردان رفتم، در گردان دیگر فعالیت می کردم. صبح عملیاتی می آمدیم که دو سه نفر از رفقای آن نوجوان را دیدم. از آنها پرسیدم مرا می شناسید؟ گفتند بله. سراغ آن نوجوان را گرفتم. گفتند: «حاج آقا! همین دیشب در عملیات شهید شد.» پرسیدم این سؤال مرا جواب بدید او چه سرّی داشت که اینگونه بود؟ گفتند: ما از اسرار پنهانی او نمی دانیم ولی یک روز در شهر خودمان به ما گفت: شنیدم دیدن عالم ثواب زیادی دارد برویم پیش آقای مدنی ما رو نصیحت کنند. وقت گرفتیم پیش ایشان در موعد مقرر رفتیم. خیلی مؤدبانه پیش ایشان رفتیم حاج آقا با ما روبوسی کرد.

 آقای مدنی بالای مجلس نشست و این نوجوان مؤدب و دو زانو دم در نشست. دیدیم ایشان (آیت الله مدنی) سرشان را پائین انداخته اند و حرف نمی زنند و وقتی سرشان را بالا آوردند با کمال تعجب دیدیم دارند اشک می ریزند یک نگاه در چشمان آن رفیق ما انداخت و با حالت التماس این غزل حافظ را خواند:

ای پیک راستان خبر یار ما بگو

 احوال گل به بلبل دستان سرا بگو

ما محرمان خلوت انسیم غم مخور

با یار آشنا سخن آشنا بگو

بر هم چو میزد آن سر زلفین مشکبار

 باما سر چه داشت ز بحر خدا بگو

گر دیگرت بر آن سر دولت گذر بود

بعد از ادای خدمت وعرض دعا بگو

هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر

شاهانه ماجرای گناه گدا بگو

و شروع کرد زار زار گریه کردن و آن نوجوان سر را بالا آورد. نگاه در چشم آیت الله مدنی کرد و گفت:

درد عشقی کشیده ام که مپرس

سوز هجری چشیده ام که مپرس

گشته ام در جهان و آخر کار 

دلبری برگزیده ام که مپرس

سوی من لب چه می گزی که مگوی

لب لعلی گزیده ام که مپرس

برگرفته از سی دی سربندهای فراموش شده